Altaplana, world of Francois Schuiten and Benoit Peeters

de onmogelijke & oneindige encyclopedie over de wereld van Schuiten & Peeters

Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


Over ons

François Schuiten en Benoît Peeters in 2016 (foto: Luca Lomazzi / Voyez-Vous)

De Altaplana website is in 2011 opgericht door Joseph le Perdriel om een ​​archief over de wereld van De Duistere Steden op Internet te maken.

Joseph le Perdriel werkte eerder aan de EBBS.net website, dat sinds 1996 gewijd is aan het werk van François Schuiten en Benoît Peeters. Hij kwam erachter dat informatie op internet niet voor altijd is en dat geweldige informatie over De Duistere Steden aan het verdwijnen was.

Altaplana is gemaakt om EBBS.net te integreren en alle informatie te bewaren dat nog beschikbaar was. In mei 2015 werd ook de informatie van de officiële website Urbicande.be opgenomen, nadat deze website werd stopgezet.

Altaplana is nu de meest uitgebreide bibliotheek van alle onderwerpen met betrekking tot de Duistere Steden en zijn auteurs François Schuiten en Benoît Peeters, gebaseerd op de originele bibliotheek dat eind jaren 90 door Sylvain St.Pierre werd gemaakt.

De Altaplana website is geen “officiële” website, maar zonder de hulp en support van François Schuiten, Benoît Peeters, de mensen van Casterman, organisatoren van evenementen en de grote groep toegewijde fans van De Duistere Steden was het niet zo geworden wat het nu is.

Op weg naar de "Duistere Steden"

door Benoît Peeters

François en ik kennen elkaar al sinds we twaalf waren. Ware het niet voor het feit dat de uitdrukking een beetje raar klinkt, zouden we kunnen zeggen dat de onze een dertig jaar durende vriendschap is. We zaten in hetzelfde klaslokaal, alle beide nieuwkomers. François voelde zich te lang; Ik dacht dat ik te kort was. Hij tekende onophoudelijk; Ik vond het leuk om te schrijven. We hebben geen tijd verspild door samen een grappige kleine krant te maken. Het was, met heel weinig verschil, hetzelfde soort partnerschap als vandaag: François verzorgde de foto's, ik had de leiding over de teksten en al de rest was gemeenschappelijk voor beide. Een beetje te enthousiaste realiteit met fictie mengend, bracht ons kleine krantje ons uiteindelijk het ongenoegen van de faculteit. Het college lanceerde direct een ander tijdschrift, vol Latijnse vertalingen en moraliserende anekdotes.

We zijn elkaar een paar jaar uit het oog verloren. Toen we elkaar weer tegen het lijf liepen, waren we allebei een beetje dieper in de dromen van twaalfjarigen. François tekende meer dan ooit: met Claude Renard, Benoît Sokal, Alain Goffin en enkele anderen was hij een van de belangrijkste pijlers van “Neuvième Rêve” (Negende Droom), die kleine groep die het toen slaperige Belgische stripboeken wereld wilde opschudden. Ik bleef schrijven en had zojuist een kleine roman gepubliceerd over een nepleven van Claude Simon. Al heel snel voelden we dat weer samen wilden werken.

Aan het begin van de jaren tachtig, op een regenachtige zondag, in de buurt van Laguiole, bezochten we samen een klein museum dat helemaal gewijd was aan de schilder Augustin Desombres, een weinig bekende student van Gérôme. Daar hoorden we voor het eerst over de Duistere Steden. Twee jaar later ontdekten we in Brussel een deur naar deze wereld in het ongelooflijke doolhof van het gemeentelijke gerechtsgebouw. Nooit hadden we ons kunnen voorstellen waar die verkenningen ons heen zouden kunnen leiden, of de ontmoetingen die zouden volgen. Zelfs vandaag weten we nog steeds niet in welke richting onze verkenningen ons zullen brengen.

Een paar stops

De term 'Duistere steden' is een aanwijzing naar de bevoorrechte status die de stad wordt verleend. Een beroemd gezegde, toegeschreven aan de architect Luigi Snozzi, beweert zelfs brutaal: “Het platteland voor de honden en de steden voor mannen!”

De stad, als een autonoom instituut en organisatiemodel, is de basis van de Duistere samenleving en het belangrijkste regeringssysteem, een beetje zoals het al eeuwenlang geval was in Italië. Het merkwaardigste fenomeen is misschien die vreemde band die sommige van onze wereldsteden met die van de Duistere Wereld verbindt. Men kan bijvoorbeeld alleen worden getroffen door de talrijke relaties tussen Brussel en Brüsel, Parijs en Pâhry, Genua en Genova. En laten we de denkbeeldige steden, zoals Urbicande en Calvani niet vergeten…

Enkele geweldige personen

Men kan niet praten over de wereld van de Duistere Steden zonder een paar van zijn meer opmerkelijke mensen te noemen: Joseph Poelart, het genie die het Paleis van de Drie Machten in Brüsel creëerde, de architect Victor Horta vereerd in de stad Xhystos, de urbatect Eugen Robick en onbekende discipel van Le Corbusier die Urbicande volledig heeft herbouwd, de schilder Augustin Desombres en de fascinerende Mary…

Horta en de Duistere Steden

Victor Horta was niet alleen de grootste Belgische architect. Hij is ook degene die de diepste invloed heeft gehad op de wereld van de Duistere Steden. De stad Xhystos heeft bijna alles aan hem te danken, ook alis het in veel opzichten slechts een oppervlakkige karikatuur van zijn stijl.

Ondanks de verwoesting van veel van zijn gebouwen, waarvan het eerste het Maison du Peuple was, is Baron Horta vandaag het centrum van een cultus die bijna even hoog is in België als in de Duistere Steden. Een metrostation en een museum dragen zijn naam, zijn portret staat op bankbiljetten, verschillende boeken en exposities zijn aan hem gewijd, en menigten verzamelen zich in steeds grotere aantallen in zijn huis / werkplaats in de Rue Américaine. Maar deze late erkenning kan de fouten van de afgelopen decennia niet uitwissen. Het werk dat gevierd wordt is voor altijd verminkt, net als dat van Paul Hankar, zijn vriend en medeplichtige.

Meer introductie

Je kunt meer lezen over de Duistere Steden in The Obscure Cities: An Introduction door Julian Darius en het Franse verhaal Le Devoir de transmission selon François Schuiten door Gilles Ratier. En hoewel niet al hun werk officieel gerelateerd is aan de Duistere Steden, lijken ze allemaal op de een of andere manier te passen in het concept van hun Les Cités Obscures.

Wiki

Altaplana is opgezet als een wiki. Een wiki is een webtoepassing waarmee mensen inhoud kunnen toevoegen, wijzigen of verwijderen in een samenwerking met anderen. Tekst wordt geschreven met een vereenvoudigde markup-taal of een rich-text-editor. Hoewel een wiki een type inhoudbeheersysteem is, verschilt deze van een blog of de meeste andere van dergelijke systemen doordat de inhoud zonder enige gedefinieerde eigenaar of leider wordt gemaakt en wiki's een weinig impliciete structuur hebben, waardoor structuur kan ontstaan naargelang de behoeften van de gebruikers 1). Dit biedt de mogelijkheid om eenvoudig pagina's in de bibliotheek te wijzigen en toe te voegen. Altaplana staat open voor iedereen die zich op de website registreert om hun eigen informatie aan de bibliotheek toe te voegen. Zie ook de “help ons!” sectie om te zien waar we uw hulp kunnen gebruiken.

Terugkoppeling

Als je een vraag of opmerking hebt over Altaplana dan kan dat gegeven worden via het contactformulier aan archivaris Joseph le Perdriel.

Help ons

Laat het ons weten als je wilt helpen om de bibliotheek te onderhouden. U kunt de community pagina controleren om te zien welke hulp nodig is.

Inhoud disclaimer

Ja, ik heb gecomponeerd, ik heb verfraaid, ik heb bepaalde feiten gecombineerd, maar nooit, nooit heb ik schade toegebracht aan de waarheid!

De Echo de Steden (pagina 54)

logo of altaplana

1)
Lees: wiki