Art Deco

Art Deco is afgeleid van de Internationale Tentoonstelling van Moderne Nijverheid en Decoratieve Kunsten, die in Parijs werd gehouden in 1925 AD . Het is een brede stijl, die moeilijk in een paar woorden te beschrijven is, maar over het algemeen wordt gekenmerkt door geometrische en geïdealiseerde vormen. De architectuur van Urbicande kan worden beschouwd als een zeer strenge vorm van Art Deco.

Uittreksel uit het interview met François Schuiten en Benoit Peeters in “Le théatre de l'architecture” van Samaris in Urbicande (Persmap voor Les Murailles de Samaris, 1983):

Francois schuiten: “Ik denk niet dat het toeval is dat we de stijl van 1900, de “art nouveau”, als uitgangspunt hebben genomen voor ons eerste verhaal. Het is een stijl die je echt dwingt om je een hele stad voor te stellen, omdat de architecten van die tijd probeerden om elk denkbaar object te bedenken. De stijl die daarop volgde, de art deco en de hele monumentalistische beweging die we in Urbicande beschrijven, is vanuit dit oogpunt een enigszins vergelijkbare trend. Ook daar werden kleren, bestek, zelfs de kleinste decoratieve elementen gepland.

Benoit Peeters: “Maar wat voor ons heel belangrijk is, vanaf het moment dat we noch in het realisme, noch in de science fiction zitten, is om een zo sterk mogelijke aanwezigheid te geven aan het universum dat we aan het ontwikkelen zijn. Dus dat soort stijlen, met hun omvattend karakter, zijn voor ons de uitgangspunten.”

FS: “In dat opzicht is de stijl van Urbicande een nogal merkwaardige mix. Ik ben uitgegaan van verschillende trends, die vaak heel verschillend van elkaar zijn. Allereerst zijn er de futuristische projecten van Antonio Sant'Elia. Daarnaast zijn er alle werken die tussen 1925 en 1930 door de studenten van de École des Beaux-Arts in Parijs zijn gemaakt: in deze tekeningen is het effect van de dramatisering die door de renderings wordt verkregen zeer verrassend: alles is theatraal en grootsprakerig, zelfs een klein huis midden op het platteland lijkt op een kathedraal midden in een storm.”

BP: “Een andere invloed die zeker belangrijk is, is die van de fascistische, nazistische en stalinistische architectuur. Deze verschillende stijlen gingen uit van het futurisme, dus een bewust modern aspect, en evolueerden daarna naar het neoclassicisme, maar steeds met behoud van de monumentale kant. Van het ene land tot het andere vinden we dit verlangen om de breedste perspectieven, de breedste lanen, de hoogste gevels te verkrijgen”.

FS: “De rode draad die door dit alles loopt is het idee van enscenering. We willen dat de architectuur zich opdringt, dat het individu zich verpletterd voelt.”