Altaplana, world of Francois Schuiten and Benoit Peeters

de onmogelijke & oneindige encyclopedie over de wereld van Schuiten & Peeters

User Tools

Site Tools


Action disabled: revisions

Le Dernier Pharaon bij Maison Autrique

Een tentoonstelling over Le Dernier Pharaon zal worden gehouden in Maison Autrique. Deze tentoonstelling wordt gehouden van 29 mei 2019 tot en met 19 januari 2020.

Opening

De tentoonstelling werd geopend op 28 mei 2019. Maison Autrique 1) en Théo Strato 2) publiceerden de volgende foto's van de opening .

Tentoonstelling

De in Brussel geboren stripauteur Edgar P. Jacobs publiceerde zijn eerste avontuur 'Blake en Mortimer' in 1946, in het tijdschrift Kuifje. In 1950 volgde 'Het mysterie van de grote piramide'. De uitgeverijen Blake et Mortimer en Dargaud Benelux, die nu de rechten op de beroemde Britse helden bezitten, hadden lang overwogen een eenmalig album te maken, los van de traditionele serie en voortkomend uit de persoonlijke visie van een schrijver die zelf een bewonderaar van Jacobs was. Hun keuze viel natuurlijk op een andere Brusselaar: François Schuiten.

Het was Schuiten die, samen met Benoît Peeters, het Autrique-huis nieuw leven heeft ingeblazen en het leek ons niet meer dan normaal dat het originele kunstwerk van De laatste farao daar een plaats zou vinden. François Schuiten heeft de klus niet alleen geklaard. Hij deed een beroep op cineast Jaco Van Dormael en romanschrijver Thomas Gunzig om het storyboard van dit unieke avontuur van Blake en Mortimer uit te werken en de laatste puntjes op de i te zetten. Laurent Durieux leverde prachtig werk af als inkleurder.

The Last Pharaoh is noch een eerbetoon, noch een nostalgische terugkeer naar het verleden. Het speelt zich af tussen het Plateau van Gizeh en de heuvels van Brussel en biedt een nieuwe kijk op de mythe van Edgar P. Jacobs.

Het Justitiepaleis in Brussel: hoofdpersoon en decor

Zoals u weet, fascineert het Justitiepaleis mij. Maar er is ook een link met Jacobs: er zijn aantekeningen gevonden die erop wijzen dat hij een verhaal plande dat zich op deze locatie zou afspelen. Dat is niet verwonderlijk als je weet dat Jacobs zijn jeugd doorbracht in de Rue Ernest Allard, in de schaduw van het Justitiepaleis. Als u dit verhaal leest, zult u weten waarom er nog steeds steigers om het gebouw staan!

De architect van het gebouw, Joseph Poelaert, wilde er een piramide op zetten in plaats van een piramide in plaats van de koepel die er nu staat - een verijdelde wens die in De laatste farao wordt rechtgezet. Vergeet ook niet dat in de reeks 'Obscure Steden' van Schuiten en Peeters het 'faraonische bouwwerk' een hoofdrol krijgt toebedeeld.

In de tweede helft van de 19de eeuw startte de Belgische overheid met een grootscheeps programma voor stadsvernieuwing in Brussel. Er werd beslist om een promenade aan te leggen in de richting van het Terkamerenbos. de Terkameren - met andere woorden, de ontsluiting van wat later de Louizalaan zou worden - te combineren met de bouw van een nieuw justitiepaleis. Op 650 meter van het Koningsplein, aan het einde van de Regentschapsstraat, lag het gerechtsgebouw op de perfecte plaats: het werd opgetrokken op de Galgenberg, de oude “galgenheuvel” die over de stad uitkeek en waar reeds in de middeleeuwen recht werd gesproken.

Er werd een architectuurwedstrijd uitgeschreven. Poelaert zat in de jury en wist de andere juryleden ervan te overtuigen dat geen van de ingediende ontwerpen groots genoeg zou zijn om monument“ te vormen dat Justitie verdiende - geen enkel, dat wil zeggen, behalve zijn eigen ontwerp, ook al was het niet in de inschrijvingen opgenomen. Het project werd goedgekeurd. In de volgende fase vonden massale onteigeningen plaats, eindeloze discussies over het budget en eindeloze aanpassingen van de uitvoeringsplannen. In 1866 werd de eerste steen van het 'monument' gelegd, het begin van bouwwerkzaamheden die zeventien jaar zouden duren. In 1883, toen Poelaert niet meer van deze wereld was, opende Koning Leopold II officieel het kolossale bouwwerk, op hoongelach van de werkende bevolking in het centrum van de stad. De ruzies waren begonnen - en zijn tot op vandaag nog lang niet beslecht.

Het Justitiepaleis kan worden beschouwd als de bekroning van de eclectische kunst van de 19e eeuw. In de tijd dat het werd gebouwd, was het een van de grootste gebouwen ter wereld - zo groot dat het de hele Sint Pieter in Rome kon omvatten.

Het ScanPyramiden project

The Last Pharaoh speelt zich af in Brussel, maar er is een mysterieus soort communicatie gaande tussen de stad en de Egyptische piramides. De piramiden! Nog een passie van François Schuiten die hij kon uitleven tijdens een wetenschappelijke expeditie die eind 2016 werd gedocumenteerd in een tentoonstelling in het Museum voor Schone Kunsten in Lille.

Omdat er al zoveel over dit onderwerp is gezegd en geschreven, dreig je, zodra je het aansnijdt, in clichés te vervallen. Striptekenaars hebben de piramiden aangegrepen als achtergrond voor de ontwikkeling van de karakters van hun helden - zie Hergé's Sigaren van de Farao en Edgar P Jacobs' Mysterie van de Grote Piramide. De eerste ontdekkingsreizigers en Egyptologen werden vergezeld door grote kunstenaars en illustratoren. Voortaan is een van de namen die op de rol staan en die rechtstreeks terugleiden naar deze artistieke avonturiers, die van François Schuiten.

Schuiten - scenograaf, tekenaar en striptekenaar - heeft duidelijk vele uren besteed aan het bestuderen van de piramiden, het observeren van hun vorm, volume, structuur en omgeving in een poging om ze beter te begrijpen en beter in staat te zijn ze te reconstrueren. Zijn nauwgezette potloodtekeningen en zachte aquarellen verraden dezelfde geduldige zorg om zin te geven

van de stenen, de manier waarop ze in elkaar zitten te analyseren en hun veranderende kleuren van dageraad tot schemering vast te leggen. Zijn observatievermogen bleek zelfs van dien aard dat hij een tot dan toe onopgemerkte anomalie in de constructie aan het licht bracht.

Victor Horta en Egypte

Wanneer men François Schuiten hoort spreken, wordt duidelijk hoezeer hij geboeid blijft door zijn ontmoeting met de piramiden, een echo van de ervaring van de kunstenaars die de egyptologen voor het eerst vergezelden op het terrein. Victor Horta, de architect van het Autrique-huis, heeft ook een “Egyptische reis” ondernomen - een zeer bescheiden reis, georganiseerd door het reisbureau Thomas Cook. Dat weten we uit de documenten die hier tentoongesteld worden en die professor Dirk Van de Vijver tijdens zijn onderzoek ontdekte.

Victor Horta en Eugène Autrique waren lid van Les Amis Philanthropes, een vrijmetselaarsloge onder de gehoorzaamheid van de Grote Oriënt van België. De Egyptische en faraonische stijl nemen een belangrijke plaats in bij de decoratie van de tempels van de vrijmetselaars in Brussel, die nu geklasseerd zijn als geklasseerde gebouwen en in sommige gevallen toegankelijk zijn voor bezoekers die geen vrijmetselaar zijn. De voorgevel van het Autrique-huis is zelf versierd met Egyptische motieven.

De notities die Victor Horta over zijn reis maakte, wijzen op het cruciale belang om een fototoestel bij de hand te hebben. Dankzij enkele honderden foto's die bewaard worden in het Hortamuseum (een depot van de Stichting Jean et Renée Delhaye), beschikken we over een verslag van zijn reis en kunnen we die picturaal reconstrueren. Enkele van deze foto's worden hier getoond.

Een reis van een week op de Nijl heeft de architect-fotograaf kennis laten maken met de belangrijkste plaatsen uit de Egyptische oudheid, waarvan het eiland Philae de zuidelijkste bestemming was. Andere bezienswaardigheden waren: de emblematische piramiden van Gizeh en de kolossen van Memnon, de ondergrondse graven van Beni Hassan en het mortuariumcomplex van koningin Hatsjepsoet in Deir El Bahri, het Ramesseum, het Medinet Habu-complex, de Kom Ombo-tempel in Rom Ombos, de tempel van Khnum in Esna, de tempel van Horus in Edfu en de tempelcomplexen in Abydos, Dendera, Karnak, Thebe en Luxor.

Een ander produkt van de reis was een verzameling tamelijk verontrustende geromantiseerde beelden van 20e-eeuwse westerse toeristen die poseren temidden van de ruïnes van een duizendjarige beschaving. Dat het Autrique-huis, ontworpen door Victor Horta, het decor is voor een tentoonstelling van de kleurplaten en tekeningen die François Schuiten maakte voor De laatste farao, is duidelijk geen toeval.

Evenementen

Rond de tentoonstelling worden verschillende evenementen georganiseerd.

  • 12 september 2019: Etienne Schréder, stripauteur: ” Edgar P. Jacobs, dessinateur “
  • 3 oktober 2019: Daniel Couvreur, Journalist: ” L'affaire Jacobs “
  • 17 oktober 2019: François Schuiten, Jaco van Dormael en Thomas Gunzig, scenarioschrijvers: ” Ecrire à 6 mains le scénario du Dernier Pharaon “
  • 7 november 2019: Laurent Durieux, ontwerper en inkleurder: ” Mettre en couleurs la bande dessinée “
  • 21 november 2019: Mehdi Tayoubi, coördinator van de missie Scan Pyramids: ” Du réel au virtuel, faire revivre les pyramides d'Egypte “
  • 5 december 2019: Francis Metzger, architect: ” L'aventure de la restauration du Palais de Justice de Bruxelles “
  • 16 januari 2020: Dirk van de Vijfer, ingenieur en architect, hoogleraar aan de universiteit van Utrecht : ” Horta en Egypte “