De waarheid die de albums verbergen

Jeremias Zontag

Geesteswetenschapper, Directeur van het Centrum voor Gnostische Antropologie

Vertaald uit het Portugees door Júlio Henriques (en bewerkt door Genius Questant)

Het hoofddoel van dit artikel is het ontmaskeren van de samenzwering van het stilzwijgen die het universum van de Obscure Steden omgeeft, met de overduidelijke medeplichtigheid van Schuiten en Peeters. In de loop der eeuwen zijn veel bewijzen voor het bestaan van dit parallelle universum namelijk verborgen gehouden door de autoriteiten, die ook de personen die de doortocht hebben gemaakt het zwijgen hebben opgelegd, waardoor zij op zijn minst gedwongen zijn de gebeurtenissen die zij hebben gezien in de vorm van literaire fictie te beschrijven.

Dit is het geval bij schrijvers als Kafka, Pavic of Kadaré, die in hun romans echte elementen uit het universum van de Obscure Steden mengen. Het meest opmerkelijke geval is natuurlijk dat van de Franse schrijver Jules Verne, die duidelijk contacten had met het universum van de Steden, waar zijn werken een groot succes waren. Van bijzonder belang is de manier waarop de schrijver verschillende uitvindingen van Axel Wappendorf gebruikte als uitgangspunt voor enkele van zijn romans, waaronder het beroemde Van de aarde naar de maan ¹⁾ is het bekendste voorbeeld.

Maar het belangrijkste slachtoffer van deze afschuwelijke chantage was de schrijver Jorge Luis Borges, die dankzij zijn connecties in de Grootloge van Buenos Aires regelmatig toegang had tot het Universum van de Obscure Steden.

Vanaf het moment dat hij in deel LXVI van de Anglo-Amerikaanse Encyclopedie ²⁾ in 1941, in het verhaal Tlon, Uqbar, Orbis Terhius, kreeg Borges te maken met talrijke vormen van druk die leidden tot zijn ontslag uit zijn functie bij de gemeentelijke bibliotheek van Buenos Aires in 1946, en zijn latere en schandalige aanstelling als inspecteur van pluimvee op de gemeentelijke markten.

De schrijver klaagde zelfs over de ondraaglijke druk waaronder hij gebukt ging en verklaarde dat “Buenos Aires steeds meer een 'Donkere Stad' wordt” ³⁾, een toespeling die de journalist niet begreep, omdat hij dacht dat Borges het had over zijn gezichtsproblemen, die een gevolg moesten zijn van zijn langdurige blootstelling aan de verblindende zon van de Somonische Woestijn. Het is waar dat de grote Argentijnse schrijver zijn contacten met de Duistere Steden duur heeft betaald, want naast een voortschrijdende blindheid, ontnam zijn indiscretie hem de Nobelprijs voor de Literatuur. Vanuit dit oogpunt ben ik verplicht mijn complimenten te maken aan Schuiten en Peeters. Ondanks de lichtheid van hun opmerkingen over de Obscure Steden hebben zij hem eer bewezen door het gezicht van Borges te geven aan de archivaris Isidore Louis en ook door melding te maken van zijn bijdrage aan de herstructurering van de Alta-Plana archieven.

Ondanks de bijna onherstelbare schade aan het fotografische en elektronische materiaal als gevolg van de overgang tussen de twee werelden (wat het niet bestaan van films of foto's van het obscure continent verklaart), is de filmmaker Fritz Lang erin geslaagd een vrij nauwkeurige reproductie te maken, in de film, meerdere elementen van verschillende Steden, zoals Phâry, die hij heeft kunnen bezoeken ⁴⁾. Het verhaal van deze film, die hij in 1926 maakte, gaat uit van de beroemde slavenopstand in Mylos. Maar net als Borges was ook Lang het slachtoffer van allerlei druk die hem er zelfs toe dwong Duitsland in 1933 te verlaten en in ballingschap te gaan in de Verenigde Staten. Hoewel hij beweert zijn land te hebben verlaten vanwege het nazisme, was de werkelijke reden voor zijn ballingschap Albert Speer, Hitlers architect en een invloedrijk lid van de Grootloge van de Wachters van de Passages, die een architectonische stage had gelopen in Robicks atelier in Urbicande.

Zoals u ongetwijfeld al beseft, wordt deze langdurige en hardnekkige poging om getuigen te mystificeren en het zwijgen op te leggen geleid door de Vrijmetselaarsloges, die al meer dan een eeuw als poortwachters van de Duistere Steden fungeren. Dit voorrecht komt waarschijnlijk voort uit het feit dat zij het geheim kennen van de rituelen die nodig zijn om de energie te produceren die het openen van de transdimensionale deuren mogelijk maakt. Bovendien doet het belang van architecturale symbolen, zowel in de vrijmetselaarsrituelen als in de dagelijkse routine van de obscure steden, ons vermoeden dat de vrijmetselarij misschien is gesticht door iemand uit de wereld van de obscure steden. In ieder geval zijn er talloze aanwijzingen hiervoor, te beginnen met de term “donkere steden”, die niet verwijst naar de onvoldoende verlichting van de steden, maar naar de Donkere Kamer. Ingewijden die kandidaat zijn voor het lidmaatschap van een loge worden daarheen gebracht, in het vrijmetselaarsritueel van de Schotse ritus, dat de obscure steden verandert in “steden van de ingewijden”. Een ander aspect dat aandacht verdient is de afwezigheid van religieuze elementen binnen de twee realiteiten. De Opperste Architect die het Pantheon van de Vrijmetselaars beklimt, is een duidelijke verwijzing naar de bouwer van De Toren, een monument dat werd gebouwd in een tijd dat de twee universa één waren, en de mythe van Babel is op zijn beurt een duidelijker toespeling op de vreemde cataclysme die de Obscure Steden en de wereld waarin wij leven naar verschillende dimensies stuurde.

Evenzo gebruikte de architect Victor Horta, wiens projecten in de steden nog meer succes hadden dan in eigen land, zijn lidmaatschap van de vrijmetselaarsloge van de “Amis Philanthropes” van Brussel, waartoe hij in 1888 toetrad, om de overgang naar het andere universum te bewerkstelligen ((Victor Horta's lidmaatschap van de vrijmetselarij wordt door Benoît Peeters vermeld in de catalogus van de tentoonstelling Architectures Rêvées: Victor Horta et le musée des Beaux-Arts de Tournai, Casterman, 1996). De bekendmaking van zijn werk aan de autoriteiten van de stad Xhystos was zo belangrijk dat de stad een radicale verandering van haar stedelijke architectuur onderging, om deze in overeenstemming te brengen met de esthetische principes van de Belgische architect. Evenmin mogen we de duidelijk op de vrijmetselaars geïnspireerde architectuur van het Paleis van de Drie Machten en zijn equivalent in onze wereld, het Paleis van Justitie in Brussel, vergeten.

Hoewel ik nog geen overtuigend bewijs heb van hun lidmaatschap van een loge, zijn de banden tussen Schuiten en Peeters en de hoogste rangen van de vrijmetselarij overduidelijk. Benoît Peeters werd gezien op het eiland Réunion (let op de symboliek van de naam!), juist toen er een bijeenkomst plaatsvond van de belangrijkste loges ter wereld. En het feit dat men het album La Tour (een werk waarin vrijmetselaarssymbolen meer dan duidelijk aanwezig zijn) kan vinden in de belangrijkste esoterische boekhandel van het eiland, die toebehoort aan een bekende vrijmetselaar, is natuurlijk een teken bedoeld voor de ingewijden, want het is de enige logische reden om de aanwezigheid van één enkel stripboek tussen de duizenden boeken daar te verklaren… Maar de “gevaarlijke liaisons” van Schuiten en Peeters houden hier niet op, want een van onze broeders die als technisch adviseur bij de TV-serie X-Files werkt, zag François Schuiten tijdens de San Diego Comic Convention van 1996 uitgebreid praten met een persoon die verbonden is aan een Noord-Amerikaanse overheidsinstantie die gespecialiseerd is in desinformatie.

Het lijdt dan ook geen twijfel dat Schuiten en Peeters bewuste medeplichtigen zijn in deze afschuwelijke poging tot desinformatie om iedereen die de waarheid over de Duistere Steden zoekt, belachelijk te maken. Door de resultaten van hun reizen op het Donkere Continent te presenteren in de vorm van een stripverhaal, een futiel genre van sub-literatuur dat vooral bedoeld is voor kinderen en analfabeten, proberen de auteurs opzettelijk elke waardigheid te ontnemen aan een zeer complex en belangrijk wetenschappelijk probleem. Zij moeten ophouden prestigieuze steden als Calvani, Mylos of Urbicande te gebruiken als decor voor kinderverhaaltjes, en de weg vrijmaken voor echte specialisten die het ernstige probleem van het bestaan van een parallel universum dat de wereld waarin wij leven op een beslissende (hoewel niet altijd waarneembare) manier beïnvloedt, serieus kunnen aanpakken. Zelfs de recente Guide to the Cities bevat weliswaar enige nuttige informatie (weliswaar vermengd met veel verkeerde informatie), maar is duidelijk een boek voor toeristen, dat een zeer oppervlakkig beeld geeft van zo'n rijk en weinig bekend universum.

Liefhebbers van de serie moeten hun ogen openen en begrijpen dat ze gemanipuleerd worden! En dit gebeurt niet alleen bij de urbatecten, die duidelijk beïnvloed zijn door de meer folkloristische kant van de serie en die deze in veel gevallen pas ontdekten dankzij het succes van het spel. Deze voormalige Magic spelers en Star Trek liefhebbers hadden lang geleden moeten leren geen valse idolen te aanbidden. Maar ze begrijpen nog steeds niet dat ze worden uitgebuit, en ze laten zich meeslepen door een gigantische klucht die een kinderachtige en frivole benadering biedt van een heel universum dat serieuze studie verdient. We moeten op onze hoede zijn want niets houdt hen tegen, ze willen ons wetenschappelijk onderzoek met alle middelen belachelijk maken en nemen de meest drastische maatregelen tegen degenen die naar de waarheid blijven zoeken!

Wij moeten waakzaam zijn en oppassen voor de valstrikken die zij voor ons kunnen zetten, zoals de website Obscure Cities op internet. Hoewel deze site nauwkeuriger informatie bevat dan die in de albums, is hij alleen gemaakt om al diegenen die op de hoogte zijn van het werkelijke bestaan van de Obscure Cities te identificeren en op te sporen. Ik raad u aan de vragenlijst op deze site niet te beantwoorden en geen e-mails te sturen, omdat ze anders weten wie u bent en uw ellendige leven in gevaar kunnen brengen. En vooral, als u een doorgangsplaats kent, vertel het dan nooit aan iemand, want de vragenlijst op de pagina op internet is alleen bedoeld om deze plaatsen te identificeren om ze beter te kunnen controleren en sluiten. Het bewijs is dat de enige doorgangsplaatsen die daar genoemd worden, allang niet meer in gebruik zijn!

Ik weet dat ik door deze mededeling mijn leven in gevaar breng, maar ik heb er vrede mee omdat ik vecht om de waarheid te behouden! Broeders en vrienden, we moeten blijven vechten, voorzichtig natuurlijk, maar ook met vertrouwen! Dit is de enige manier om de rest van de wereld de waarheid te laten weten over dit parallelle universum dat velen voor ons proberen te verbergen!

Annotaties van de Bezoeker van de Steden:

“Ik begrijp het gelach en gesis niet, precies gericht op de enige persoon die over zeer concrete zaken durfde te praten en de moed had om aan de kaak te stellen wat er gebeurt. Het was de tweede spreker die sprak over iemand die Kafka heet. Zou dit dezelfde persoon zijn die een paar jaar geleden de voorpagina van de Echo des Cités haalde? Joseph Kafka, een bureaucraat uit Mylos die, nadat hij om onduidelijke redenen was aangehouden, veranderde in een insect, een gebeurtenis die bijna net zo bizar is als het geval van Joseph Abraham, die mijn stad Phâry op stelten zette.

BIOGRAFIE

Jeremias Zontag, geboren in Lissabon in 1946, komt uit een familie van Armeense joden die tijdens de Tweede Wereldoorlog naar Portugal zijn gevlucht. Zontag, afgestudeerd in geschiedenis aan de universiteit van Lissabon, kwam in aanraking met de vrijmetselarij door een beroemde professor aan de universiteit, van wie hij assistent was.

Eind jaren zeventig besloot hij de Grand Orient Lusitain Lodge en ons land te verlaten om een lange reis te maken die hem van India naar het Oosten en van Haïti naar Argentinië en Brazilië bracht. Het was in Brazilië, waar hij acht jaar woonde, in Baia en later in Brasilia, dat hij het universum van de Obscure Steden leerde kennen. In Brasilia, een stad die volgens hem duidelijk is beïnvloed door de architectuur van Eugene Robick, nam Zontag contact op met het Centrum voor Transdimensionale Studies, een organisatie die onderzoek doet naar de relatie tussen onze wereld en het universum van de Obscure Steden.

Na zijn terugkeer naar Portugal in 1991 richtte hij het Centrum voor Gnostische Antropologie op, een soort Portugese delegatie van de CET, gevormd door dissidenten uit de vrijmetselarij en de New Acropolis Society.

Naast een brede wetenschappelijke activiteit, waaronder deelname aan het Colloquium over de symboliek van de ruimte, georganiseerd door het Cabinet of Symbolic Studies van de Universidade Nueva de Lisboa, was Zontag technisch adviseur van Umberto Eco voor de roman Foucault's Pendulum. Teleurgesteld door de spottende toon die de schrijver aansloeg in wat een strikt wetenschappelijk werk zou moeten zijn, weigerde hij uitdrukkelijk om gecrediteerd te worden. Momenteel is Zontag, naast zijn werk bij het CAG, adviseur voor para-normale gebieden bij de televisiezender SIC. Hoewel hij niet erg van strips houdt, stemde Zontag er op verzoek van de industrieel Jerome Kleber - een mecenas die bekend staat om zijn steun aan jonge plastische kunstenaars - mee in om als technisch adviseur mee te werken aan het album De avonturen van Baron Wrangel van José Carlos Fernandes. In een duidelijk gebaar van dankbaarheid voor Zontag's medewerking noemde Fernandes Zacharias Sontag een van de hoofdpersonen in zijn boek.