20e verjaardag

In 1982 publiceerde het tijdschrift (A Suivre) de eerste pagina's van “Les Murailles de Samaris” [De Grote Muren van Samaris], een verhaal dat het eerste opus van de serie “Obscure Steden” zou worden. Sindsdien zijn er vele albums verschenen in verschillende talen en in duizenden exemplaren. Deze serie heeft zich verspreid over verschillende media zoals theatervoorstellingen, conferenties, Compact Disks, CD-ROM's, posters, internetsites…

Twintig jaar, dat is reden genoeg om feest te vieren! En als je aan een jubileum denkt, denk dan ook aan cadeaus! Christophe Compere heeft een aantal cadeaus verzameld. De originele website is verdwenen van de Internet maar we hebben deze cadeaus op deze pagina bewaard.

Eind 1995 bezocht Caspar de Wind mij om de mogelijkheden van Internet te evalueren. Ik had al enkele jaren ervaring met het runnen van een Bulletin Board Service (BBS) en mailnetwerken zoals Fidonet en ik was recentelijk overgestapt op Internet. Fidonet is een netwerk van systemen die fysiek met elkaar belden en berichten uitwisselden, via via kwam je bericht zelfs in Amerika aan. Een geweldig idee om met iemand over de hele wereld te kunnen communiceren, hoewel het één tot drie dagen duurde voordat je bericht in Amerika aankwam.

Internet was echt een revolutie, want je bericht was binnen een paar seconden aan de andere kant van de wereld. Naast e-mail, dat al een paar jaar beschikbaar was, kwam er nog een andere internetdienst om de hoek kijken: WWW. In het begin was het erg traag en was er niet veel informatie beschikbaar, maar rond 1995 durfde ik te beweren dat je alle informatie op internet kon vinden.

Informatie die Caspar wilde zien betrof Schuiten en Peeters en hun Obscure Steden. Mijn woorden bleken onjuist, want er was niets te vinden over de twee auteurs. Caspar was teleurgesteld, maar ik bleef enthousiast, want als er geen informatie is, moet je die zelf samenstellen.

Een week later zaten we weer op mijn kamer in Groningen met alle beschikbare informatie over de Obscure Steden. Door de albums opnieuw te lezen, herkende ik ze. Ik had ze in de jaren daarvoor al gelezen, maar nooit de link gelegd tussen alle albums. Caspar schreef het verhaal van Joseph Le Perdriel en zijn zoektocht naar de Obscure Steden. We vonden de naam in een advertentie in de Echo van de Steden. Terwijl Caspar de geschiedenis schreef, maakte ik de pagina's in eenvoudige HTML met Kladblok in Windows.

We deden twee maanden over het maken van de eerste pagina's. Toen struinden we het internet weer af en vonden we de eerste pagina over de Obscure Steden. Een bedrijf in België (Switchon) vertelde ons dat ze de officiële site maakten in opdracht van de auteurs. We bekeken de site, maar we vonden onze site veel mooier. Ondanks de waarschuwingen van het bedrijf in verband met advocaten van Casterman en auteurs gingen we door. Begin 1996 hadden we de site online.

Tot onze grote verbazing werden de pagina's door veel mensen bezocht en ontvingen we beautiful reacties waarvan die van Schuiten en Peeters:

Vrijdag 28 juni 1996

Geachte heer Perdriel

Enkele dagen geleden hebben François Schuiten en ik onderzoek gedaan in AltaVista (deze naam ligt heel dicht bij Alta Plana, een stad in de Obscure Steden…) en we hebben uw webpagina's gevonden. We zijn echt onder de indruk van de hoge kwaliteit van jullie werk en het aantal interessante documenten dat jullie hebben ontdekt. [… ]

Wij danken u hartelijk voor uw fantastische werk en uw interesse in ons werk.

Groeten, Benoit Peeters

Voor ons was het een geweldige stimulans om door te gaan.

Een groot nadeel was de toegankelijkheid van de pagina's, toen ik verhuisde moest er een nieuwe internetprovider gevonden worden en moesten de pagina's verplaatst worden. Dat overtuigde me om een eigen domeinnaam te nemen: EBBS.net. Een naam die ik al gebruikte in mijn BBS-periode. Sindsdien waren de pagina's van Le Perdriel toegankelijk, onafhankelijk van mijn verhuizingen.

De pagina's op Le Perdriel namen in aantal toe, we kregen de hulp van Sebastien Effinier voor de Franse vertaling terwijl hij ook het volgende schreef his eigen deel. Wie wilde helpen, hielpen we door plaats aan te bieden, door foto's en teksten te maken. Een synopsis is nog steeds beschikbaar op de credit pagina.

Na de experimenten met geluid en filmpjes in 1999 nam de omvang van de site enorm toe, dus werd de site verplaatst naar Amerika. De schijfruimte in Amerika was echt goedkoper, nu konden we hosting aanbieden aan andere sites op de Obscure Cities die op een te trage server stonden of niet genoeg ruimte hadden om te groeien.

EBBS groeide en veranderde in de loop der jaren. Via de archieven op internet is het nog steeds mogelijk om sommige dingen te zien. Enkele voorbeelden: June 4, 1997, February 12, 1998, March 10, 1999, January 16, 2000, September 02, 2000, April 18, 2001.

De laatste jaren is de hoeveelheid informatie over de Obscure Steden enorm toegenomen. Veel mooie sites over de Obscure Steden werden gebouwd en sommige daarvan werden op onze server gehost.

Eind 1995 had ik niet durven dromen dat het zo groot kon worden. Achter Urbicande.be (de prachtige site van het team van Alok Nandi) werd EBBS.net een groot baken voor de mensen die informatie zoeken over de Obscure Steden. In een recent interview van het Nederlandse tijdschrift over strips Zozolala verklaarden Schuiten en Peeters dat de door amateurs gemaakte sites zoals EBBS.net hen veel voldoening gaven in hun werk.

Ik herinner me nog een discussieforum op de jaarlijkse boekenbeurs van Brussel over het onderwerp Strips en internet. François zat in het forum en een spreker begon een heel verhaal over een Nederlandse site die verhalen vertelde over de Obscure Steden en die het werk van Schuiten en Peeters misbruikte. De docent wilde weten wat Schuiten vond van het misbruik van zijn werk. Schuiten schoot in de lach en verzocht de docent om voorzichtigheid omdat de makers van deze 'geweldige' site achter in de zaal zaten. Schuiten verklaarde dat hij het prachtig vond en dat zulke sites voor hem de mooiste complimenten waren voor zijn werk.

Ter ere van het werk van François Schuiten en Benoît Peeters houden Caspar en de vele vrijwilligers van EBBS.net de site beschikbaar en we hopen nog vele jaren door te gaan, zodat we van EBBS.net een van de centra van de Obscure Steden op Internet kunnen maken.

Gefeliciteerd met deze eerste 20 jaar en we hopen op een voortzetting van de goede samenwerking en successen voor de komende 20 jaar!

Eilko Bronsema

Toen ik deze buitengewone wereld ontdekte door 'Zara' te lezen, het tweede deel van de serie 'Terres creuses' (Holle aarden), toen ik 14 was, bekroop mij een gevoel van woede. Ik vroeg me af hoe een architect als u, meneer Schuiten (pas later wist ik dat u dat niet bent), zulke verschrikkelijke fouten kon maken. Iedereen weet hoe de wet van de zwaartekracht werkt, hoe kon u dan een wereld beschrijven waarin de zwaartekracht niet het effect zou zijn van de aantrekkingskracht van de massa's, maar van de Heilige Geest… (sommige personages lopen zonder te stoppen in het inwendige van een holle planeet (dat is volkomen onrealistisch), anderen zijn gefixeerd op het inwendige van een andere planeet als op een reusachtige muur (dat is net zo onrealistisch)). Als ik op dat moment je adres had gehad, had ik je een welgemeende brief gestuurd met mijn verontwaardiging over zulke dwalingen. Ik las en las dit album opnieuw en stelde me gerust over de juistheid van mijn overtuigingen. Tot ik op een dag tegen mezelf zei: “En waarom niet? Ja, waarom zou de zwaartekracht in dit verhaal niet worden toegepast door de wil van de Heilige Geest (of wie dan ook) en op de meest fantastische manier die maar mogelijk is… Waarom zou alles wat kunst in het algemeen kan voortbrengen, absoluut bekrachtigd moeten worden door een Cartesiaans demosysteem? Op deze dag ontdekte ik dat het nergens op sloeg. Vanaf deze dag is mijn visie op de wereld volledig veranderd: ik keek niet meer naar de schilderijen van Picasso als zijnde vol fouten en luisterde niet meer naar de muziek van mijn oudere broers en zussen als zijnde slechts lawaai. Dit album was een openbaring voor mij. Het opende mijn geest, maakte me ontvankelijk voor kunst. Ik kon de betekenis ervan ontdekken en het gaf me het verlangen om geïnteresseerd te zijn in kunst in al zijn vormen, wat me tolerantie, ruimdenkendheid, verbeelding en creativiteit bijbracht… Als mijn artistieke reis voornamelijk aan mij te danken is, dan was jij de aanstichter. En daarom zal ik je eeuwig dankbaar zijn. Deze erkenning verdubbelt met een andere: dat u uw toestemming gaf om uw werk te recupereren om er andere dingen van na te maken, ik had u al als dank (op het congres van 3 mei in de FNAC van Brussel) een foto aangeboden van de mapemonde van de Obscure Steden in 3 dimensies in een hangar, hier zijn andere beelden gegenereerd door de computer: variatie op het thema van de kubus. Dank u.

Christophe

Halverwege de jaren negentig sloeg ik voor het eerst een album van Schuiten (Mary was het) open, in een krakkemikkig huis in Oost-Berlijn. Het was een nooit meer terugkerend toeval: een soort parallel universum ontdekken (maar wel het universum met de meest opvallende banden met ons eigen verleden en heden), terwijl ik in een levensechte “paralelle gemeenschap” stond. Zowel de tijd als de plaats leken er speciaal voor gemaakt; het projectiel moest het doel raken. Dat deed het, en sindsdien beschouw ik mezelf als een Schuiten/ Peeters' schuldenaar. Deze beide foto's, de “Obscuriositeitenwinkel” (links) en de “Veelheid van 20-ies” (rechts), evenals hun voorgangers van verschillende aard, lossen in zekere zin de schuld in.

Trouwens, hoeveel verborgen 20-ies zou jij vinden in de “Veelheid”? Laat het me weten!

Dmitry (Mitya) Sukhin, St.Petersburg - Berlijn, december 2002