Solvay Bibliotheek

De Solvay Bibliotheek is een opmerkelijke zaal, gelegen in het Instituut voor Sociologie van Brussel en onlangs in haar oude luister hersteld. Het is ook zeker dat zij een verband heeft met de Obscure Steden. Het kan een van de eindpunten zijn van de Doorgang die gebruikt werd door Mary Von Rathen om onze wereld te bezoeken. Het is ook mogelijk dat het A. Desombres Museum en/of het Koelber Stichting een identieke kamer bevat ¹⁾.

De Solvay Bibliotheek werd ingehuldigd op de 16e november 1902, toen het Instituut voor Sociologie van de Universiteit van Brussel er zich vestigde.

De socioloog Emile Waxweiler werd gevraagd te bepalen hoe het gebouw moest worden ingericht in het licht van de nieuwe theorieën over academisch onderwijs. Zo plaatste hij de bibliotheek in het centrum, en omringde die met talrijke studieruimten. Deze zalen waren bedoeld om studenten en docenten aan te zetten tot individuele reflectie en om leren door navolging mogelijk te maken.

Constant Bosmans en Henri Vandevelde, twee beroemde Brusselse architecten, tekenden de plannen en hielden toezicht op de bouw, die gefinancierd werd door Ernest Solvay.

In 1967 verhuisde het Instituut voor Sociologie, samen met verschillende andere wetenschappelijke instellingen, naar de Campus van de Universiteit Solbosch. De universitaire pers gebruikte het gebouw vervolgens tot 1981.

Nadien werd het gebouw verlaten, ten prooi gevallen aan vandalen en tot 1993 in verval gelaten.

In 1988 deed de hernieuwde aandacht voor dit juweel van de Brusselse architectuur en decoratieve kunsten nieuwe hoop ontstaan: de Solvay Bibliotheek werd geklasseerd als historisch monument met een bevel tot conservatie, en de regering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest vroeg de Brusselse Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij om het gebouw te restaureren.

In 1989 verkreeg de B.R.D.A. een erfpacht van 99 jaar van de eigenaar van het gebouw, namelijk de Stad Brussel.

De restauratie werd aangevat in maart 1993 met als doel de Solvay Bibliotheek het uitzicht te geven dat ze had bij het begin van de eeuw. Het nauwkeurig gerestaureerde gebouw werd aldus voor de tweede maal ingehuldigd op 27 mei 1994.

Beeldreeks pagina's: 1 2 3

Leopold Park, Brussel

De Solvay Bibliotheek, gerestaureerd in 1994, is gelegen in het Leopoldpark, Brussel.

Dit openbare park werd geklasseerd in 1976 en bevat nog steeds een reeks constructies die getuigen van het rijke architecturale verleden van Brussel op het einde van de 19de en het begin van de 20ste eeuw.

Het Leopoldpark behoorde oorspronkelijk toe aan ridder Dubois de Blanco, een telg uit de adellijke familie Eggevoort.

In 1851 kocht de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde het domein, dat werd omgevormd tot zoölogische tuinen. Helaas leidden een onzorgvuldig beheer en een epidemie in 1876 al snel tot een faillissement. De Stad Brussel kon het domein kopen. Een jaar later kocht de Belgische Staat het klooster van de Redemptoristen naast het park en bouwde het om tot een Museum voor Natuurgeschiedenis.

In 1880, op de 50ste verjaardag van de onafhankelijkheid van België, werd het park hernoemd naar de eerste twee koningen van de Belgen. De Stad Brussel besliste dat het park voortaan voor het grote publiek zou worden opengesteld en voor kermissen zou worden gebruikt.

Tussen 1887 en 1908 huisvestte het Leopoldpark de serres van de Plantagedienst van de Stad Brussel en de collecties van de Brusselse botanicus-ontdekkingsreiziger Jean-Jules Linden.

Bij het aanbreken van de 20ste eeuw kreeg het park de kans om zich te profileren dankzij de oprichting van een wetenschapspark. Deze innovatie werd mogelijk gemaakt door de sponsoring van drie industriëlen - Ernest en Alfred Solvay, en Raoul Warocqué - en drie bankiers - Georges Brugmann, Fernand Jamar, en Léon Lambert. Verschillende andere wetenschappelijke instellingen werden in deze periode opgericht: De Instituten voor Fysiologie, Hygiëne, Bacteriologie en Therapeutica, het Instituut voor Anatomie en Histologie, het Instituut voor Sociologie, en de Handelsschool. De provincie Brabant voegde daar later het Pasteur Instituut aan toe.

In 1921, verhuisde de ULB naar de vlakte van Solbosch waar de wetenschappelijke instellingen werden gegroepeerd. Sommige gebouwen van het Leopoldpark werden afgebroken, andere kregen een nieuwe bestemming.

Ondanks al deze veranderingen behoudt het Leopoldpark nog steeds het karakter dat het had in het begin van de 20ste eeuw, en waarvan de Solvay Bibliotheek een prestigieuze getuige is.

Exterieur

Interieur

Zie ook

Passage

De Albert Caserne lijkt verbonden te zijn met de A. Desombres Museum , maar alleen van binnen. De buitenkant is verbonden met de Solvay Bibliotheek ²⁾.