Goudvis

François Schuiten was te zien in de 6e aflevering van het derde seizoen van Goudvis, de serie op de Belgische televisiezender Canvas over belangrijke Belgische kunstenaars. De aflevering van Marianne Soetewey werd uitgezonden op 6 november 2011.

François Schuiten (1956) creëert stripkunst en is de ontwerper van een intrigerend grafisch universum dat even visionair is als dat van Jules Verne. Het bekendst is hij als duo met Peeters met de reeks 'De duistere steden'. Maar hij tekende ook de futuristische wereld van de films van Jaco Van Dormael (Mr. Nobody) en Raoul Servais (Taxandria).

Aimer pour dessiner Het leven van François Schuiten kan alleen gezien worden zoals hij kan tekenen. Op zestienjarige leeftijd tekent hij in het geheim zijn eerste stripverhaal. De samenwerking met scenarist Benoît Peeters voor de reeks 'De duistere steden' betekent zijn internationale doorbraak.

Hij krijgt de stempel van architectuurtekenaar, maar wil vooral mensen laten zien, beïnvloed door zijn omgeving. Zo tekent en hertekent hij zijn geboortestad Brussel, als verbeelde futuristische stad van Art Nouveau en als symbool van wat er mis kan gaan.

Schuiten leidt Goudvis rond in het Maison Horta Autrique dat hij van de sloop heeft gered. We zien hem werken aan zijn eerste solo album in Schaarbeek thuis, en ontdekken zo zijn passie voor treinen. Samen met Benoît Peeters trekt hij een lezing naar Lissabon en toont waarom die stad terwijl hij zijn geliefde Brussel in herinnering brengt.

Zie de website van Canvas voor meer informatie:

http://cultuur.canvas.be/goudvis/reeks-iii-afl-6-francois-schuiten-aimer-pour-dessiner/

• 'Just Another Day', 'Meeting Karen', 'Arthur and Henry' en 'Times Square' uit 'Michael Clayton - Original Motion Picture Soundtrack' - Michael Brook en Stuart Michael Thomas (VSD)
• 'A Buck's Worth' uit '$9.99' - Christopher Bowen ( Moviescore Media)
• 'Cursed Dolls' uit 'Onmyoji' - Shigeru Umebayashi (BMG)
• 'Prospector's arrive' uit 'There will be blood' - Jonny Greenwood (Nonesuch)
• 'Guitarra' uit 'Ainda' - Madredeus (Blue Note)
• 'Eufemisme', 'Tardiness' uit 'Pay it forward' - Thomas Newman (VSD)

Zie http://www.humo.be/tv-tips/58813/docu-goudvis-francois-schuiten voor het originele interview in het Nederlands.

Humo: Was je gevleid toen 'Goudvish' bij je aanklopte?

François Schuiten: “Ik geef eigenlijk niet zoveel om televisiereportages, maar ik heb toch toegestemd, omdat je voelt dat het team de tijd neemt om diep in de materie te duiken. Zes maanden lang hebben ze me gevolgd: ze hadden alles wat ik las, stelden steeds de juiste vragen op het juiste moment, en ze hebben een aantal bijzondere getuigen. Niet alleen zijn ze erin geslaagd om de zeer druk bezette Umberto Eco - een verstokte fan - te interviewen, ze hebben ook mijn vrouw voor de camera gekregen! Dat is een absolute krachttoer, kan ik wel zeggen. ”

Humo: gooit ook stripjournalist Geert De Weyer met lof: er gebeurt absoluut niets in je verhalen, klinkt het.

Schuiten (lacht): “,,Ik was blij met die opmerking. Mijn verhalen zijn een reis in een parallelle wereld. Actie interesseert me niet, maar er gebeurt iets tussen het verhaal en de lezer: als de verwachtingen bereid zijn opzij te schuiven en de actieclichés achterwege te laten, begint zijn verbeelding op volle toeren te draaien en krijgt hij een hechte band met het werk. ”

Humo: Wat betekent “Aimer pour dessiner” eigenlijk, de ietwat cryptische ondertitel die uw aflevering heeft meegekregen?

Schuiten: “Als ik iets teken, wil ik er alles over weten. Het nieuwe album in de cyclus 'Obscure Cities' draait om een oude locomotief uit het treindepot in Leuven. Wel, ik heb de trein tot op de draad uitgekleed ik wil weten hoe dit ding werkt, ruikt, voelt. En ja, na een tijdje ga ik dus van mijn onderwerp houden. Helaas: daarom werk ik in het tempo van een mijnwerker - steen voor steen op zoek naar goud. ”

Humo: Dus terugkijkend op je carrière: waar ben je het meest trots op?

Schuiten: “Als ik door mijn boeken blader, zie ik alleen de onvolkomenheden. Ik zou voortdurend dingen willen bijwerken en nieuwe details aanbrengen. Ik meet me met kunstenaars als Hergé en Franquin , maar op zulke momenten tot ik besef dat ik niet tot hun enkels ben gekomen. ”