Böcklin, Arnold

Arnold Böcklin (16 oktober 1827 - 16 januari 1901) was een Zwitserse symbolistische schilder ¹⁾.

Hij werd geboren in Basel. Zijn vader, Christian Frederick Böcklin (geb. 1802), stamde af van een oude familie uit Schaffhausen, en was werkzaam in de zijdehandel. Zijn moeder, Ursula Lippe, was een inwoonster van dezelfde stad. Arnold studeerde aan de academie van Düsseldorf bij Schirmer en was bevriend met Ludwig Andreas Feuerbach. Hij wordt geassocieerd met de schilderschool van Düsseldorf. Schirmer, die in hem een buitengewoon veelbelovende leerling zag, stuurde hem naar Antwerpen en Brussel, waar hij de werken van Vlaamse en Hollandse meesters kopieerde. Böcklin ging vervolgens naar Parijs, werkte in het Louvre en schilderde verschillende landschappen ²⁾.

Nadat hij zijn tijd in het leger had uitgezeten, vertrok Böcklin in maart 1850 naar Rome. In Rome trouwde hij in 1853 met Angela Rosa Lorenza Pascucci. De vele bezienswaardigheden van Rome waren een nieuwe stimulans voor zijn geest. Deze nieuwe invloeden brachten allegorische en mythologische figuren in zijn composities. In 1856 keerde hij terug naar München, waar hij vier jaar bleef ³⁾.

Hij exposeerde toen het Grote Park, een van zijn vroegste werken, waarin hij de oude mythologie behandelde. Uit deze periode stammen zijn Nymph and Satyr, Heroic Landscape (Diana Hunting), beide van 1858, en Sappho (1859). Deze veel besproken werken en de aanbeveling van Lenbach bezorgden hem een aanstelling als professor aan de academie van Weimar. Hij bekleedde deze functie twee jaar en schilderde de Venus en de Liefde, een portret van Lenbach, en een heilige Catharina ⁴⁾.

Van 1862 tot 1866 keerde hij terug naar Rome, waar hij zijn fantasie en zijn smaak voor heftige kleuren de vrije loop liet in zijn Portret van mevrouw Böcklin, en in Een ankeriet in de wildernis (1863), een Romeinse herberg, en Villa aan de kust (1864). Hij keerde terug naar Basel in 1866 om zijn fresco's in de galerij te voltooien, en om, naast verschillende portretten, De Magdalena met Christus te schilderen (1868), Anacreon's Muze (1869), en Een kasteel en krijgers (1871). Zijn Portret van mijzelf, met de Dood spelend op een viool (1873), schilderde hij na zijn terugkeer weer in München, waar hij Slag der Centauren, Landschap met Moorse ruiters en Een boerderij (1875) exposeerde. Van 1876 tot 1885 werkte Böcklin in Florence, en schilderde een Pietà, Odysseus en Calypso, Prometheus, en het Heilig bosje ⁵⁾.

Van 1886 tot 1892 vestigde hij zich in Zürich. Uit deze periode zijn de Naiads at Play, A Sea Idyll, en War. Na 1892 verbleef Böcklin in San Domenico, bij Florence ⁶⁾.

Böcklin overleed op 16 januari 1901 in Fiesole. Hij is begraven in het Cimitero Evangelico degli Allori in de zuidelijke voorstad van Florence, Galluzzo (Italië) ⁷⁾.