Altaplana, world of Francois Schuiten and Benoit Peeters

de onmogelijke & oneindige encyclopedie over de wereld van Schuiten & Peeters

Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


Action disabled: recent

Auberge du Cheval Blanc (L')

L'Auberge du Cheval Blanc (Engels: The White Horse Inn) is een Operette in drie bedrijven. Muziek van Ralph Benatzky. Libretto van Erik Charell, Hans Müller en Robert Gilbert. Eerste opvoering in Berlijn, Grosses Schauspielhaus, November 1930 1).

Het verhaal

De gasten van de Auberge du Cheval blanc zijn bonte figuren en Tirol lijkt een voedingsbodem voor liefde, geschillen en verzoeningen. In het middelpunt van deze draaimolen van het leven staat Josépha, de krachtige eigenaresse van het pand, die van plan is haar kaarten goed uit te spelen 2).

Over de opera

Maanden van audities. Een gloednieuwe bewerking. Een gezelschap dat barst van de energie. Personages uit de lichte opera en ook vertolkers uit het theater! Met deze creatie wil het artistieke team zich aansluiten bij de verrassende revival van de lichte opera die Europa overspoelt.

Het was Dominique Serron die het uitvoeringsplan voor deze grote omwenteling opstelde. Het scenario werd aangepakt als een klassieker, een grote klassieker van het volksvermaak. Hoe is dit werk tot stand gekomen? Waarom was het zo'n triomf bij de eerste opvoering? Hoe werkt deze komedie? Wat is light opera? Zoals altijd bij Serron zal de acteur het middelpunt vormen van dit kleurrijke, komische en tedere panorama.

Josépha, de eigenaresse van de Cheval Blanc, ontwijkt de avances van haar hoofdkelner, want ze heeft vooral haar oog laten vallen op Flores, de Parijse advocaat die haar doet dromen. Dromen van een ander leven. Een leven met minder werk… meer comfort, meer verlangen en minder beperkingen. De helden zijn personages die rechtstreeks uit onze wereld lijken te komen. Ze hebben problemen om met het dagelijkse leven om te gaan, net als wij. De liefde vervormt hen en maakt hen enigszins grotesk, maar als ze zingen, zijn ze prachtig.

Een decor dat de lichamen tot beweging aanzet. Een venster dat opent op ongewone, jubelende beelden. De wereld zoals Léopold hem ziet: ongrijpbaar!

De muziek hult ons in een dromerige sluier en laat ons een avond lang in de opera zijn alsof we in het theater zijn, in het theater alsof we in de bioscoop zijn, en in de bioscoop alsof we in ons dagelijks leven zijn… maar levens die worden verlicht door ons gelach. En dat doet ons, heel eenvoudig, goed! 3)

Afbeeldingen

Enkele beelden van de show. 4)

Productie

Dirigent: Jean-Pierre Haeck
Regie: Dominique Serron
Bewerking: Dominique Serron & Vincent Zabus
Decor: François Schuiten
Kostuums: Renata Gorka
Coproductie: Opéra Royal de Wallonie, Palais des Beaux-Arts de Charleroi & Infini Théâtre 5)

Cast

Josépha: Alexise Yerna
Leopold: François Langlois
L'avocat Flores: Christophe Herrada
Sylvabelle: Natacha Kowalski
Célestin: Florian Finkels
Clara: Anne-Isabelle Justens
Bistagne: Patrick Brüll
Piccolo: Julien Lemmonier
L'Empereur: Toni D'Antonio

Het koor
Antoni Sykopoulos - Directie van het koor

Maïa Aboueleze, France Bastoen, Cécile Bolle, Patrick Brüll, Toni d'Antonio, Cécile Delberghe, Kathy De Stercke, Agathe Détrieux, Daphné D'Heur, Fabian Finkels, Fanny Hanciaux, Pascal Heringer, Christophe Herrada, Vincent Huertas, Anne-Isabelle Justens, Natacha Kowalski, Julien Lemonnier, David Macaluso, Taïla Onraedt, Candy Saulnier, David Serraz, Anthony Sourdeau, Martin Swabey, Antoni Sykopoulos, Patricia Van Acker, Pascale Vyvère 6)

Orkest Ensemble orkest Mosan

Set Ontwerp

Het decor is ontworpen door François Schuiten met de hulp van Thomas Delord 7)

"We moeten de ruimte vinden die de personages draagt"

Le Soir had een interview met François Schuiten, die zich al eens aan de opera gewaagd had met een Cenerentola in de Munt 8).

V: U houdt zich bezig met een genre dat vaak over het hoofd wordt gezien, de operette. Waarom?

A: Dat is wat me aantrok. Ik hou van de in diskrediet gebrachte vormen omdat ze ruimte laten voor vrijheid. De BD bevond zich in dezelfde situatie.

V: Hoe vergelijk je dit werk met dat product van de opera?

De trap 9)

A: In de opera voel je je heel klein. Hier hebben we de kracht van de verbeelding, we durven. Er zijn momenten waarop je je omkantelt, breuken voelt, soorten plaatbewegingen. Dus dingen worden uitgevonden. We worden gedwongen uit te blinken om een nieuwe context te beleggen. En dit avontuur is opwindend.

V: Wat viel je op in de wereld van de operette?

A: Een voorproefje van vreugde, een eenvoudige ambitie: plezier. We hebben de hele tijd plezier in ons werk. Je moet de hectiek zien die op het bord ontstaat wanneer Dominique Serron zijn zanger-acteurs loslaat. Het is onweerstaanbaar.

V: Niettemin, een werk als “The White Horse Inn” leurt met conventionele opvattingen.

A: Het is waar dat we de shots moeten uitpoetsen en soms is dat zwaar. Maar Dominique en Vincent Serron Zabus hebben de tekst herwerkt om ons iets heel puurs te geven. Het kan dan het licht laten ontstaan. Mijn rol was om ruimte te vinden die de personages draagt: een zaak puur en simpel die vlucht mogelijk maakt. Dit suggereert dat een enorme trap die omhoog gaat in de beurt. Er komt geen decor tegenaan van papier-maché, maar een grote tule zorgt voor transparantie. Het is dichter bij een hotel dan een hostel.

V: Deze eenvoud is verenigbaar met de rijkdom van de personages?

A: Het stelt hen in staat deze verscheidenheid te verspreiden. Deze opwinding moet komen van toneelkunst en kostuums. Ik wilde niet herstellen. Een ontwerper moet overbodigheid vermijden om de regisseur in staat te stellen zich de ruimte toe te eigenen. Dominique reageert met plezier op dit decor: het steekt de draak